همشهری آنلاین: پخت نان‌های سنتی از دیرباز در مناطق کردنشین رایج بوده، نان‌هایی که اکنون به عنوان بخشی از سوغات این شهرها شناخته می‌شوند. کولیره یک نان محلی کردی با قدمتی چندصدساله است که در مناطق مختلف کردستان به دست بانوان پخته می‌شود.
پخت کولیره و توزیع آن بین همسایه‌ها و آشنایان یکی از رسم‌های دیرینه مردم در مناطق کردنشین به‌ویژه در کردستان است. یکی از مهم‌ترین روزهایی که این آیین اجرایی شده شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان است و این رسم در مناطق روستایی رواج داشت و امروز هم هنوز در تعدادی از روستاها و به‌طور محدود در برخی از شهرهای استان همچنان رواج دارد و چراغ آن روشن است.
به عنوان نمونه مردم بانه در شب بیست و هفتم ماه رمضان نان کولیره می‌پزند تا در این شب، با کولیره و ماست روزه خود را باز کرده باشند. در این میان، خانواده‌های توانمند با پخت کولیره بیشتر، آنها را همراه ماست و خرما به مسجد می‌برند و میان مردم محل و افراد نیازمند توزیع می‌کنند. همچنین چند کولیره را به نخ می‌کشند و در کیسه برنج یا آرد خود می ریزند تا برکت به مال‌شان برسد.
پخت این نان سنتی که بیشتر در تنورهای سنتی انجام می‌شود اکنون در دستگاه‌های صنعتی پخت نان هم انجام می‌شود.
نان سنتی کولیره که طرفداران زیادی هم دارد از لحاظ پزشکی هم خواص بی‌شماری دارد.
روزگاری که خانه‌های روستایی تنور داشتند و نانوایی به روستاها راه پیدا نکرده بود، در خانه هر فرد روستایی انبار آردی وجود داشت و این‌گونه نان مورد نیاز خود را تهیه می‌کردند، از صبح بیست و ششمین روز ماه مبارک رمضان بانوان روستایی خود را برای تهیه کولیره شب بیست و هفتم این ماه پر فضیلت آماده و از بعدازظهر خمیر تهیه شده را به کولیره تبدیل می‌کردند.
درکنار تهیه این نان سنتی، گلوله‌های کوچکی از خمیر نان درست کرده و بعد از پخت آن را با نخ و سوزن به شکل تسبیح درآورده و سپس درکندوی (انبار) آرد خود می‌گذاشتند چرا که معتقد بودند این کار مایه خیر و برکت در رزق و روزی آنها می‌شود. امروز هم افرادی هستند که به این رسم معتقد و پایبند ماندند.
از آیین‌های مهم مردم کرد در ماه رمضان پخت انواع نان‌های سنتی است که به اعتقاد آنها به سفره افطار و سحر برکت می‌دهد. کولیره، برساق، ماودو، کاروان ناشی، کولیره چوره، ناوتاوایی و داندوگ از جمله نان‌هایی هستند که در این ماه طبخ می‌شوند.
نظر شما